گشت از زین چو نگون ، قدً دل آرای حسین          چرخ خم گشت و ببوسید کف پای حسین

ریخت خون شفق از دیده ی انجم ، گردون           گشت گلگون چو ز خون صورت زیبای حسین

شد تپان تا به تن غرقه به خون دردل خاک          خاک برسینه ی خود داد چو جان جای حسین

جبرییل از فلک آمد به زمین ،ریخت زغم               خاک بر سر ،چو به خاک آمده ماوای حسین

(دیوان فدایی ص424 )

نوشته شده در پنج شنبه 90/9/10ساعت 5:34 عصر توسط A.Ghanbari نظرات ( ) |