ماندن، سنگ بودن است و رفتن، رود بودن .

بنگر که سنگ بودن به کجا می رسد جز خاک شدن ،

و رود بودن به کجا می رود جز دریا شدن ...

 

آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد،

زندگی به رنج کشیدنش می ارزد.

 

خدا مطلق است ، بی جهت است. این تویی که در برابر او جهت می گیری ... 

- دکتر شریعتی -

نوشته شده در دوشنبه 91/4/12ساعت 5:34 عصر توسط A.Ghanbari نظرات ( ) |